Evlerin dışında camilerde de ahşaptan yararlanılmıştır. Genelde direklerin ve kemerlerirı üzeri ağaç oyma süslerle bezenmiştir. Minberleri tamamen ağaç oyma stilirıde olan camiler de vardır. Ahşap minberler, kapılar, pencere kepenkleri, rahleler sütun başlıkları, kiriş konsullarda uygulanan değişik teknikteki ağaç işçiliği ile mimari yapılara daha sıcak: bir atmosfer sağlanmıştır. Malzeme olarak en çok ceviz, elma, çınar, ıhlamur, abanoz ve meşe ağacı kullanılmıştır.

Ahşap işçiliğinin çok yaygın olduğu dönemde en çok kullanılan teknik Kündekari tekniği idi. Sekizgen, baklava, yıldız, vb. geometrik şekillerin çatma tekniği ile birbirlerine bağlanmasıyla oluşturulan tekniğe "kündekari" adı verilmektedir. Daha çok kapı ve minber ayna1ıklarında kullanılan bu teknik büyük ustalık gerektirmektedir. Parçalar, oluklu ağaç kirişler iç içe geçirilerek bağlanır. Bunları bağlamak: için çivi ve tutkal kullanılmaz. Parçaların ayrılmaması için altına ağaç bir iskelet konur. Geometrik şekillerden oluşturulan bu parçaların içi arabesk, rumi, kıvrık dal ve çiçeklerle oyma ve kabartma olarak bezenir.

Kündekari tekniğinin yanı sıra en çok kullanılan diğer teknik kakma tekniğidir. Sedef ve fildişi olarak yapılan bu kakmalarda, önce desen perdahlanmış ağaç yüzeyine ince bir kalemle çizilir. Daha sonra bu desene göre açılan yuvalara kakmalar titizlikle yerleştirilir. Kakmalar zeminden cins ve renk olarakayrıldığından birbirine karşıt dekoratif şekiller ortaya çıkar. Kakmalarda gümüş, altın, yakut ve kıymetli taşlar da kullanılmıştır.